Franz Schubert (1797-1828), schreef voor een klassieke componist relatief weinig voor het viool-pianorepertoire. In totaal schreef hij 3 sonatines, een 'Grand Duo', Fantasy en een Rondo. De naam Sonatina is een beetje misleidend. Als je de structuur van die stukken vergelijkt en bijvoorbeeld vergelijkt met de sonatines voor piano-solo van Beethoven, dan zie je het duidelijke verschil tussen beide. De sonatines van Beethoven zijn naar verhouding veel kleiner. De Sonatinas van Schubert kunnen en moeten dan ook als sonates worden gezien.

​

Schuberts eerste instrument was de viool. Zijn vader, die een Latijnse school had en bekend stond om zijn kwaliteiten als amateurmusicus, was zijn eerste leraar. Het is bekend dat zijn vader vaak deelnam aan kamermuziek, waarbij hij altijd de rol van cellist op zich nam. Schubert begon op 8-jarige leeftijd, volgens een briefje van zijn vader. Nadat hij wist hoe hij de basis moest spelen, bracht zijn vader hem voor zanglessen en Schubert ging zelf naar een plaatselijke pianofabriek en probeerde piano te leren in de winkel. Niet lang daarna begon Schubert zijn lessen te krijgen van Michael Holzer, een gerespecteerd muzikant.

​

Tijdens zijn tienerjaren is het bekend dat Schubert altviool speelde in de huisconcerten op zondag die zijn vader organiseerde. In die periode, rond 1813, raakte hij meer geïnteresseerd in kamermuziek wat resulteerde in 4 strijkkwartetten.

​

Over het algemeen staat de stijl van Schubert bekend om zijn lyriek. Aan de grote hoeveelheid liedjes die hij in zijn korte leven schreef, zie je de duidelijke invloed van de tekstuele referenties in zijn muziek. De vioolwerken zijn daar, net als de sonatines, een duidelijk voorbeeld van. Ook zie je, vooral in de sonatines, dat de begeleiding, in beide instrumenten, vaak is met de typisch herhaalde noten, die Schubert ook schreef in bijvoorbeeld zijn liederen en zijn Arpeggione Sonate. Een van de belangrijkste aspecten, als het gaat om interpretatie, is hoe je met deze herhalende figuren omgaat en hoe je het zo maakt dat het de melodie ondersteunt.

​

Schubert bleef ook in de stijl van zijn tijd door nationale muziek te schrijven. De meeste componisten uit de Romantiek, zoals Liszt, Brahms, Schumann enz. stonden bekend om het aanbrengen van nationalistische invloeden in hun composities. Bij de viool- en pianomuziek van Schubert hoor je in de Fantasy op.159 bijvoorbeeld duidelijk de Hongaarse aspecten in het Allegretto.